Beverprotocol moet overlast bevers terugdringen

REGIO / ALTENA - De beschermde bever doet het goed in het rivierengebied. Toch is er ook een keerzijde. Holen in dijken en dammen in sloten kunnen leiden tot schade en risico’s. Om daar op een goede manier mee om te gaan, stelt Waterschap Rivierenland een nieuw beverprotocol vast.

In 1988 werd de bever, een inheemse diersoort die door jacht anderhalve eeuw ontbrak in Nederland, opnieuw uitgezet in de Biesbosch en de Gelderse Poort. Na een wat aarzelende start maakte de bever een heuse come-back in de Nederlandse wateren. Inmiddels wordt het aantal bevers geschat op ruim 3.000. Ongeveer een derde daarvan leeft langs de grote rivieren; het waterrijke werkgebied van Waterschap Rivierenland. Uiterwaarden zijn bij uitstek het leefgebied van bevers. Hun indrukwekkende holen, dammen en burchten vormen een kroon op de ontwikkeling van natuur en ecologie.

Risico voor dijk en sloot
Regelmatig zien mensen nu bevers. Steeds vaker vestigen de dieren zich in stedelijk gebied en polders. Helaas leidt het ook steeds vaker tot schade of risico’s: dijken worden ondergraven en bij dammen in sloten ontstaat wateroverlast. Het is aan de waterschappen om deze risico’s te beperken. Om dat zo goed mogelijk te doen, rekening houdend met de beschermde status van de bever, is een nieuw beverprotocol vastgesteld.

Het protocol beschrijft de werkwijze en de maatregelen; die beginnen klein en lopen op in impact. Van het verwijderen van vegetatie zodat een locatie voor de bever onaantrekkelijk wordt, tot het uitgraven en dichten van gangen in dijken of het verwijderen van dammen uit sloten. Waar schades worden hersteld, worden ook preventieve maatregelen genomen, zoals het ingraven van steen of gaas tegen nieuwe graverij. (Tekst loopt door onder foto)

Doden laatste optie
Hoewel het doden van bevers in het protocol niet wordt uitgesloten, is vastgelegd dat eerst alle alternatieve en minder ingrijpende maatregelen geprobeerd moeten worden. Ons Algemeen Bestuur sprak vorige week in de Commissie Waterveiligheid in meerderheid haar steun uit voor het beverprotocol.

Op basis van het beverprotocol wil het waterschap ontheffing krijgen op de Wet natuurbescherming om op een verantwoorde manier in te kunnen grijpen bij schade of risico door beveractiviteiten. Met het protocol sluit het waterschap aan bij het provinciale natuurbeleid.

Daarnaast pleit Waterschap Rivierenland er bij Rijkswaterstaat en terreinbeherende organisaties voor om in uiterwaarden voor bevers hoogwatervluchtplaatsen te creëren: begroeide verhogingen in het landschap waar bevers beschutting kunnen zoeken. Zo hebben de dieren bij hoogwater op de rivieren, juist als de dijken ons veilig houden, een alternatief voor het graven van holen in dijken.

Het beverprotocol kwam tot stand in samenwerking met de provincies Gelderland en Zuid-Holland, de waterschappen en faunabeheereenheden in deze provincies, de Zoogdiervereniging, Rijkswaterstaat en de Unie van Waterschappen. In de provincies Utrecht en Noord-Brabant worden beverprotocollen nog opgesteld of herzien; in het werkgebied van Waterschap Rivierenland betreft dit de gemeenten Vijfheerenlanden en Altena.

(Foto's Waterschap Rivierenland)